روستای بیرواس ( بیدرواز )

 مطلب ذیل عیناً از کانال تلگرامی شورای اسلامی روستای بیرواس ( بیدرواز ) نقل گردیده است .

درگذشته نه چندان دور در برخی از مناطق ایران نوعی آبیاری سنتی وجود داشته که اکنون نیز از آن روش استفاده می کنند ، اگرچه ابزار و واحدهای اندازه گیری آبیاری منسوخ شده اما هنوز کشاورزان و باغداران با وجود فناوری جدید ، نظام آبیاری قدیم را که یادگار پدران ونیاکانشان بوده ادامه می دهند و با رعایت نوبت ( نوراو ) هر باغدار از سر جوی ( سه رجو ) آب را از ماقبل خویش تحویل گرفته و  باغ خود را آبیاری می کند و همه از نوبت راضی اند . در روستای بیرواس ( بیدرواز ) هنگام آبیاری رسمی طبق سنوات قدیم آب بر اساس ساعت مشخص برای هر باغدار نوبت بندی ( نوراو ) می شود و هرسال  باغداری اول می شود . لذا برخی از مردم با احساس مسئولیت و برای اینکه این روند برای همیشه ماندگار بماند . نوع نوبت و ساعت مشخص آنرا بر روی کاغذ آورده و مانند سندی رسمی آنرا نگهداری و به فرزندان خود سپرده اند ، تا برای آیندگان منبعی موثق باشد و به آن استناد و اکتفا نمایند. که این خود نوعی مسئولیت پذیری و محکم کاری در قبال آیندگان می باشد ، مانند مرحوم جنت المکان اسکندر صفری که نحوه ی آبیاری و ساعت  آن را  در نوشته ای به فرزندان خود سپرده است . قطعا این نوع دست نوشته ها علاوه بر ارزش تاریخی آن به عنوان سندی از برخی شبه ها جلوگیری می کند .  ما نیز باید در حفظ ونگهداری این نوشته ها بکوشیم و آنرا به دست دیگران برسانیم . ضمنا این دست نوشته مربوط به 01/01/1370 می باشد ضمن تقدیر وتشکر  از سرور گرامی جناب آقای شیرزاد صفری برای ارسال این دست نوشته و اعتماد ایشان .

شورای اسلامی روستای بیدرواز

منبع : کانال تلگرامی شورای اسلامی روستای بیرواس

 " ميله مرزي "

میله مرزی یکی از اصطلاحات رایج در ادبیات مرزبانی است که از دو قسمت میله و مرزی تشکیل شده است. در فرهنگ فارسی از میله به عنوان قطعه نازک و دراز فلزی یا چوبی تعریف شده است (1). میله مرزی در ادبیات مرزی به معنی ستون فلزی، سنگی یا سیمانی که به منظور نشان دادن خط سیر مرز از آن استفاده می شود، تعریف شده است.

میله های مرزی نوعی از علائم مرزی می باشند که به صورت فلزی، سیمانی و یا سنگی ساخته شده اند و از لحاظ شکل، اندازه، رنگ، فاصله و تعداد با توافق دو کشور همسایه و به موجب قراردادهای مرزی در نقاط معین، روی خط مرز نصب می شوند. میله های مرزی به سه دسته تقسیم می شوند:

1-    ميله مرزي اصلي به صورت فلزي يا سيماني يا سنگي طبق موافقت دو كشور در نقاط مشخص و معين روي خط مرز نصب مي گردد .میله های اصلی با اعداد متوالی مشخص و نامیده می شوند.

2-    ميله مرزي فرعي به صورت فلزي يا سيماني يا سنگي در حدفاصل دو ميله اصلي نصب تا خط مرز بهتر و ساده تر قابل شناسائي باشد و معمولاً شكل و اندازه ميله هاي فرعي با ميله هاي اصلي متفاوت است. میله های فرعی با ترتیب اعداد متوالی بعد از شماره میله اصلی نامیده می شوند و در موقع نوشتن شماره عدد میله فرعی به صورت اعشاری و یا کسری بعد از میله اصلی نوشته می شود.

3-    ميله مرزي متقاطع ميله­اي است كه فصل مشترك مرز 3 كشور نصب مي­گردد.این میله به شکل سه پهلو در مرز مشترک سه کشور همسایه نصب می شود به طوری که هر پهلو به سمت یک کشور باشد (2).

 میله های مرزی در مرزهای جمهوری اسلامی ایران به چهار طریق زیر نصب شده اند:

میله های منفرد شامل یک میله که در مرزهای خشکی در نقاط توافق شده روی خط مرز تعبیه شده اند.

 میله های زوجی در نقاطی که مسیر رودخانه ها یا مسیل ها خط مرز را تشکیل می دهند، برای اینکه نشانه های مرزی بر اثر بارندگی و جریان آب از بین نرود، مرز توسط دو علامت مرزی در کرانه های رود یا مسیل مشخص می شود.

شاخص با دو میله در طرفین: در مرزهای شمال کشور بر روی خط مرز خشکی، شاخص هایی نصب شده که در فاصله 2.5 متری از طرفین آن در داخل هر یک از دو کشور، میله مرزی تعبیه شده است.

گوی شناور و کوپه های سنگی: به منظور نشان دادن مسیر عبور خط مرز در دریاچه سد ارس از گوی شناور و در مرز افغانستان برخی از میله های مرزی از کوپه های سنگی تشکیل شده است (3).

کلید واژه ها

 میله مرزی، گوی شناور، کوپه سنگی، خط سیر مرز، میله فرعی، میله اصلی.

ارجاعات

1-      معین، محمد. فرهنگ فارسی. جلد چهارم. تهران: سپهر؛1360. ص 4506.

2-      صنایعی، ابراهیم. اصول و مبانی مرزبانی. تهران: جهان جام جم؛1384. ص 37.

3-      رحمتی راد، محمد حسین. مرزبانی، گذرنامه و اتباع بیگانه. تهران: معاونت آموزش ناجا؛1374. ص 179.

 منبع متن :

http://police.ir/index.jsp?fkeyid=&siteid=29&pageid=4641&newsview=8610

میله مرزی که لگاه

میله مرزی سه رسخون

میله مرزی هه سون

منبع عکس ها : 

کانال تلگرامی شورای اسلامی روستای بیرواس 

 دایرشدن یک واحد آموزشی در پاوه پس از ۳۶ سال

گروه ایران زمین/ مدرسه روستای مرزی «بیدرواز» بخش نوسود شهرستان پاوه استان کرمانشاه پس از ۳۶ سال با حداقل جمعیت دانش آموزی، دایر شد.این مدرسه که در دوران دفاع مقدس همزمان با خالی شدن این روستا از سکنه، تعطیل شد، در سال های پس از بازسازی روستاها و شهرهای مرزی منطقه، توسط اداره کل نوسازی مدارس استان کرمانشاه از محل اعتبارات طرح تخریب و بازسازی ساخته شد و در سال ۸۷ به بهره برداری رسید. پس از ساخت این دبستان دو کلاسه به دلیل نبود یا تعداد کم دانش آموزان این روستا، مدرسه ابتدایی آن همچنان غیرفعال ماند تا اینکه در سال تحصیلی جاری این واحد آموزشی، با تلاش آموزش و پرورش منطقه نوسود و استان و مردم این روستا فعالیت دوباره خود را آغاز کرد.دایر شدن این واحد آموزشی در نقطه صفر مرزی درواقع پیام های زیادی می تواند داشته باشد که شاید مهم ترین آن را بتوان وجود امنیت در مرزهای غربی کشور بویژه شهرستان پاوه، باوجود ناامنی های گسترده در آن سوی مرزها در کشور عراق عنوان کرد.خاطرنشان می شود، در آخرین سرشماری در سال ۸۵ این روستا شامل ۲۴ خانوار به جمعیت ۵۲ نفر بوده که در چند سال گذشته بتدریج جمعیت آن افزایش یافته، به گونه ای که بر اساس آمار غیر رسمی، هم اکنون در روستای بیدرواز بیش از ۱۰۰ خانوار با جمعیتی بالغ بر ۳۰۰ نفر ساکن هستند که البته این آمار در فصل زمستان به ۵۰ تا ۶۰ خانوار کاهش می یابد.

منبع : روزنامه ایران ،شماره ۶۳۳۶، سه‌شنبه ۲۷ مهر ۱۳۹۵، صفحه 19 .